Mary en John ‘vliegen’ uit!
Ze hadden dezelfde leeftijd toen ze bij Asante Childrens Home, in Naivasha, Kenia binnenkwamen in 2009. Een jaar of 2 waren ze, nu zijn ze 18 en volop bezig met nieuwe uitdagingen! En nee, ze willen niet meer op de foto 😉
Mary kwam uit een moeilijke gezinssituatie waarbij we jaren later haar moeder vonden en toen de moeder eenmaal weer een stabiele situatie en 3 andere kinderen had, hebben we Mary teruggeplaatst in dat gezin. Dat ging niet zonder slag of stoot, de familie had het niet breed, de moeder voelde geen noodzaak om aan haar verplichtingen te voldoen. Mary nam vaak de zorg voor haar broertje en zusjes over en via Asante Childrens Home betaalden we voor haar schoolgeld, uniformen en andere benodigdheden.
Na haar eindexamen in december 2024 vroeg ze of ze een vervolgopleiding mocht gaan doen. Ze had al wel wat ideeën maar over waar en hoe en hoeveel het zou kosten, wist ze niks. Vervolgopleidingen zijn in verhouding erg kostbaar in Kenia. In Nederland zijn er werk&leer trajecten, maar dat is daar helaas niet.
Ze kwam naar Asante om samen met de manager en social worker verder onderzoek te doen. Mary is stoer en vaak onmogelijk in haar gedrag, een worsteling tussen vechten, voor zichzelf opkomen en het liefst met vrienden chillen. We stelden haar voor eerst eens te gaan werken en een Identiteitskaart (ID) te regelen. Natuurlijk liggen de banen niet voor het oprapen in Kenia, en zeker niet als je net van je middelbare school komt en onervaren bent.
Ze werkte wat op Asante Childrens Home, we zorgden ervoor dat ze zich inschreef voor haar ID, maar daar kwamen al snel problemen. Er moesten geboortecertificaten worden overlegd, ook die van haar moeder, die hadden vreemde data, waardoor de overheidsmensen weer achterdochtig werden, en in de vertraging schoten, al met al heeft dit traject meer dan 4 maanden geduurd. Tussentijds was ze soms onhandelbaar en stuurden we haar terug naar haar moeder. Daar bleek ze dan niet te zijn, en was ze weer stiekem naar Nairobi gegaan om ‘vrienden’ te bezoeken.
Inmiddels had de manager voor haar een plek bij een bloemenkwekerij in de buurt geregeld, en bij haar eerste aanmelding bleek dat ze eerst alles goed op orde moest hebben. Een ID, een bankrekening, een email en telefoonnummer, een belastingregistratie, een medische keuring en een verklaring van goed gedrag, en telkens weer op en neer naar de stad. We hielpen haar met alles en via een gulle sponsor kreeg ze zelfs een smartphone.
Hoe regel je dit als je uit een arm gezin komt en er alles op alles wordt gezet om 1 maaltijd per dag te kunnen eten? Ik vraag het me heel vaak af….. We zouden zoveel jonge mensen weerbaarder kunnen maken, door ze een tikkeltje te helpen met dit soort basis stappen!
Eind maart begon Mary vol goede moed aan haar baantje bij de bloemenkwekerij. Ze kwam moe thuis en na een week gaf ze al aan dat het heel zwaar werk was en dat er van de groep die was gestart – iedere maand start er een groep nieuwe medewerkers – al een aantal na 3 dagen was gestopt. We probeerden haar te stimuleren het vol te houden en haar vooral te laten focussen op de ervaring en het geld dat ze aan het eind van de maand zou krijgen. De bloemenkweker betaalde het minimumloon, wat zeker niet slecht is, in vergelijking met heel veel andere baantjes. Na 4 weken gaf ze aan dat ze dit niet ging volhouden, het was te zwaar en het leek in niets op haar toekomstige carrière.
Ze wilde graag loodgieter worden. Ik vroeg haar wat ze nu ging doen, nu ze haar baan opzegde. Ze ging naar Nairobi, naar een tante, die had een kleine catering, daar kon ze wel werken. Een paar dagen later vertelde ze dat ze ergens in de buurt als ‘housegirl’ ging werken, dus koken, poetsen, de was en voor de kinderen zorgen. We zeiden niks, maar wisten dat dat nooit lang goed kon gaan. Mary zou dat zeker niet volhouden. Ze is niet een type dat heel veel orders kan opvolgen, en dan ook nog dag & nacht bij mensen in huis zijn. Het zou een goede ervaring voor haar zijn. Ze beloofde ook te gaan sparen, zodat we gezamenlijk konden bijdragen aan haar studie en op kamers wonen.
En toen, als een wonder, kwam er een voorlichtingsmiddag waar jongeren werden uitgenodigd naar (technische) cursussen te gaan. De overheid zou het schoolgeld betalen. Het liep storm, grote groepen met jongeren kwamen een kijkje nemen! Maar Mary is een vechter en vond haar ‘plumbing’ cursus en schreef zich in, het zou niks kosten toch? Dat werkte even anders, je moet wel zelf het inschrijfgeld en je transport, kost en (in)woning betalen, en alle materialen zoals een helm, gereedschap, overalls, veiligheidsschoenen etc etc.
En daar ging ze, op dezelfde dag als John, verliet ze Asante Childrens Home met al haar kleding, eten voor de komende weken, een matras, dekens, lakens, emmers, pannen etc. We pakten met haar een koffer, tassen en een paar dozen in. Ze vond een kamer die ze kon delen met twee andere studenten, maar toen deze studenten erachter kwamen hoeveel gereedschap ze moesten aanschaffen, konden ze (of hun ouders) dat niet betalen en keerden gedesillusioneerd naar huis terug. Mary is er nog steeds, dankzij de hulp via Asante Childrens Home. We hopen van harte dat ze het gaat volhouden en dat wij haar kunnen blijven ondersteunen, dankzij onze trouwe sponsors!
En dan John, ook hij vertrok diezelfde dag in mei, maar met een stuk minder spullen en kleding. Hij heeft, dankzij connecties van manager Susan, 3 maanden als vrijwilliger bij een lokale garage in Naivasha gewerkt en wist daardoor heel zeker dat hij automonteur wilde worden. We vonden een school in Nairobi voor ‘automotive engineering’ en kregen via een kennis goede informatie over de inschrijfdagen en hostels.
Voor John betalen we nu al zijn schoolgeld, zijn hostel (stapelbed!) in Nairobi, zijn eten, en alle benodigdheden: twee overalls, gereedschap, veiligheidschoenen etc. Het was heel spannend, om zo in zijn eentje naar de hoofdstad te gaan en daar een nieuw leven te beginnen. Wij hopen ook hier van harte dat hij het volhoudt en over twee jaar een mooie carrière als automonteur (of automotive engineer) kan beginnen!
We zijn dankbaar dat we dit mogen doen! Hartelijk dank aan alle trouwe sponsors en vrienden!
Mocht je meer willen weten, we horen graag van je!
Met vriendelijke groet,
Namens African Child Foundation &
Asante Childrens Home Naivasha
Germaine